در جشنی به نام " زندگی "
پشت نقاب ها 
سقوط می کند هویت 
تا مرز مرداب ها 
صورتک ها در فکر رختخوابی نرم 
دست در دست هم 
به نام " محبت ".
یک خیال پرسه می زند 
میان ذهنشان 
شاید این بار ......
شاید 
عشق گل دهد 
پشت این صورتک ها !!!

از اهالی دیروزم 
سالهاست تعلیم ام می دهند 
خط شکسته را ،
اما هنوز 
ایستاده نسخ می نویسم .
نبض خاطراتم 
اجباری ناخواسته است 
شیرین ،
مانند اولین بوسه ی پنهانی .
در مسیر اغوا 
به سوی حادثه نمی روم 
هوا پس است 
بفهم .....
خسته ام 
خسته از تشییع جنازه ی خاطرات ،
کی مرا به خاک می سپاری 
یگانه دوست ؟؟؟؟

از روزگار رنجیده ام 
عادلانه نیست 
غریب بودنم در نگاه تو 
پشت چشمانت 
شب نشسته است
نه از آن شبهایی 
که باران می شدی 
شعر می شدم .....
ابهام بودنت ، 
لحظه های پر تردید .
صبوری من تا کجا 
ادامه خواهد داشت ؟؟
کاش می فهمیدی 
بغض یک زن را 
در ازدحام سکوت !!

در نبودنت
میان کوچه های دیروز
صدای گام هایت را 
شماره میکنم .
سایه ام خسته تر از من 
پهن می شود 
روی نیمکت تنهایی .
دستان خواهشم 
رو به آسمان ،
سرازیر می شوی 
میان ناله های 
خدا خدای من !!

کاش مرثيه اي
در سوگ گيسوان مشگى پوش آينه
مى سرودم.
برف هاى بى خاصيتى که 
آينه را به انجماد کشانده اند
هيچ ارمغانى براى من نداشت
جز اين باور........
بهشت در ديارى ديگر نيست
همين جاست....
ميان گيسوان سپيد„
آغشته به ياد تو!!!

دردم را بفهم
نيستى و قدم مي زنى
در لحظه هاى من .
از ته سيگارهاى ماه قبل
سرازير ميشوى
در کلام من .
هى تکرار مى شوى
تکرار......
در تشنگى هاى من ,
در استکانهاى چاى روى ميز ,
در رد پاي نوازشت
و من.....
منتظر دميدن تو 
با سپيدى سحرم !!!

گره هایم به دست آمدنت
باز می شوند
سهم مرا از خودت
انکار نکن
دلتنگیهایم
بهانه ی عشق است 
و بس .
صدایم کن
نگذار چای ام را 
تلخ بخورم .....

هميشه دلم
نشان تو را مى خواست
از پروانه هاى آواره
ازبارانهاى حادثه ساز 
از جاده هاى بى مقصد .
خوب مى شناسمت
تو در روياهاى من
جان گرفته اى
در نفسهايم .
مرد بهارى من : 
تو شکوفه ى تگرگ زده ى
زندگى منى !!!

داغ بوسه ات در خیابان
وقت وداع
آنقدر داغ بود 
که شد 
داغی بر پیشانیم !!!

سپيدى موهايم را
در نوازش دستانت
گم مى کنم
وقتى که از کوچه ى خيالم
عبور ميکنى .
تلخ است......
گذر روزهايى 
که ساده از دست
مى دهيم !!

گيجم
باور نمى کنم
از کوچه هاى معرفت
دست خالى 
گذشته باشى
وقتى که اعتماد من از 
مردانگى تو سبز بود .
مي بندم پنجره هاى يادت را ، 
من از ,,هواى خواستن دوباره ات ,,
مى ترسم !!

تکیه میدهم به شانه هایت
بی خیال از صدای موریانه هایی
که فریاد آوار 
سر میدهند 
مرور میکنم
در دستان به خواب رفته ات
ریشه های بطالت را 
بغض آینه گلو گیر میشود 
و من با تو .... 
"به بی کسی دچار میشوم "

پدر ,ستون بى کسى هايم : 
عشق فقط 
نفسهاى پر مهر تو بود 
و بس !
خاک مزارت, پناه دستانم
حضورت , هميشه همراهم
روز پدر ؟
نه هرگز..........
هر روز زندگيم
برايت .....

دست مى کشم از آرزوهاي کوچکى
که سالهاست به انتظار
تواند .
کاش ياغى بودم و 
عطر خواستنت را
در نگاهم مى نشاندم و 
نامت را در کوچه هاى ,,آبرو ,,
فرياد ميزدم 
و تو را با ,, معصوميتم ,,
معامله مى کردم .......

سنگینی می کند
بر تن تقویم
دغدغه ی روزهایی که
میدوند و تو نیستی .
دخیل می بندم
به شمعدانیهای لب پنجره ات
و به رقص پرده.....
باز کن پنجره را !

بوسه بر زمین زدند
شکوفه های نارنج
وقتی که من 
برای عبور از زمستان
محتاج مهر دستان تو بودم
و تو ........
بوسه میزدی بر دستان
دختر بهار !
بوی سیگارت 
در " خواب زمستانیم "
رفیق من است 
عطر نفسهایت
نصیب دختر بهار .....!!!

در دیوارهای کوچه ی ما 
پنجره ای به قاب
ننشسته است 
آفتاب زیر توده های تردید
می هراسد از طلوع 
در تقسیم درد 
کوچه ی ما
پر سهم است 
شک کرده ام 
به تصویر خدایی
که بر دیوارها
بی تفاوت نشسته است !!

بيزارم از مهرها و روز هاى
قرار دادى.
يک نگاه گرم
براى رويش دوباره ى
سبزينه هاى عشق
کافى بود.
اين يک ,, تلنگر ,, است
براى بيداريت.
در روز ,, زن ,, 
تحفه اى به جز 
نوازش نگاهى قدردان
ارزانى تو باد ........

مکث در ژرفاى نگاهت
رويش سبزه هاى
سفره ى هفت سين
مادر است
کفايت همه ى بهار .
نگاهم کن
ابديتى سبز
در چشمانت 
خانه کرده است
تنها دستهاى تو
معبر عبور من از 
تنگناى زندگيست 
پيوندم بزن .....
به سبزه هاى سيزده بدر
به اميد وصل !!!

چشم به روى حقايق مى بندى
تا نبينى
خاطراتت, بهت زده
سنگينى نبودنت را
به دوش مى کشند.....
چقدر شبيه توست
پرنده اى که گاه گاه
به شيشه ى پنجره
نوک ميزند !!!

وقت جدايى ,نگاهت سنگين بود
سنگين تر از نشستى
که روز اول,بر نگاهم داشت
نميدانم از مهر بود
يا بار گناه.....
هراسى که چشمانت
از دو چشم گريانم داشت
گذشتم از تو و دستهاي تبدارت
رها بمان
رها........
ز بندهايى که دلت
هميشه پروا داشت !!!

کجای زندگیم ایستاده ای و لبخند میزنی ؟
که این چنین نیمه شبهایم 
برهنه می خندند.
به ستاره ها دست می کشی 
ورق می خورند 
خورشید بیدار می شود .
پیامبر من : 
فقط دستهای تو مرا 
به خدا وصل میکند
بگو امشب نگاهت 
بر کدامین ستاره نشسته است 
تا قبله گاه نماز حاجتم شود !!!

زمان آمدنت دیر شده است 
نامت را بر جاده ها می نویسم 
عطر آمدنت در فضا نمی پیچد 
صدای نفس هایت را 
روی جاده نقش می کنم 
خواب بهار می بیند 
زنی کنار جاده 
لابه لای واژه ی "انتحار"
پرسه می زند 
فکری برای دل کندن من از 
خودت بکن 
اینجا " هوا پس " است !!!

وقتى غريبگى مى کنى
سکوت آينه
کشدار مى شود
ذکر دردهاى عاشقى
مصيبت است
بايد غسل توبه کنم
از عشق .
اين روزها
خسته از استدلال هاى تقويم ام
که هى ,آمدن بهار را
وعده مى دهد !!!

دل را .......
مشق پرواز داده ام
باز کن پنجره را
مسافرت در راه است !!!

من که داشتم آرام
از بهار رد مى شدم
توصدايم زدى :
بمان .
اشتباه قشنگى بود
ماندنم .
امروز سهم من از تو
دود سيگارى ,نيم سوخته
در چشمهاى 
بيقرار من است !!!

شانه به شانه ام باشى
با پيچش ات در لحظه هايم
بهار را 
سير زندگى مى کنيم .
از مهر نگاهت
تحريمم نکن.
لبخند بزن
حالم که خوب باشد
تن مى دهم
به نسيم بهارى دستانت !!

کجاى زمين بايستم
که چارچوب خانه ام
قاب آغوش تو باشد ؟؟
بگذار تا فرصت باقيست
ديوانگى کنم .........
رفيق !!!

با تو میمانم و عشق را 
در تمامی فصول زمزمه میکنم .
از قضاوتهای مردمی که صادقانه 
" دروغ " می گویند ....
نمی هراسم .
بگذار بگویند : زیر سرش بلند شده !
ماه هاست که سرم 
از سربلندی عشق 
ایستاده مینگرد .
من بهشت خدا را 
به تمنای دستانت 
فروخته ام ....
تا استوایی ترین گرما را 
در زمستان تجربه کنم .
بمان و صادقانه جاری باش
در رودخانه زلال عشق !!

کنار هیچ کسی هایم نشسته ام 
قبل از غروب آفتاب 
باید ،یک عالمه دلتنگی را 
از کوچه های تنهایی 
عبور دهم .
تفاوتی ندارد زمان 
سرریز کاسه ی صبرم 
مقصدش خودکار است و دفتر .
از این اتفاقها زیاد می افتد 
نبودنت را می گویم ........

تو شعر مى گفتى و من دلم را
جا گذاشتم
لا به لاى واژه هاى عاشقانه ات.
راستى کدام شعرت عاشقم کرد
که اين چنين
سر سپرده ات شدم ؟؟
مسافر بهارى من :
من پر از روزهاى مهر نچيده ام
تقويم عاشقى ام
به انتظار توست......

میان این اتاق 
دلی به مهر نمی تپد 
تیغ عادت بریده رشته ی عشق 
مردی در آستانه ی خواهش 
یک نبض تند 
حس مبهم نیاز 
دو لاشه ی پیچیده در هم 
زندگی های پر عادت 
تحمل یکدیگر 
در این چند ساله ی وصلت 
طلاق هرگز !!!!!
مرگ بر این سنت !!!

در راه بازگشت از خودم 
کنار آگهی ترحیم ام 
نشسته بودی .
گناه از من نبود 
همیشه " صیاد " 
در هوای تنهایی
پرسه میزند .
نامت را نپرسیدم 
اینجا همه مسافرند 
ساعتت را نگاه نکن 
دیر نمیشود 
بودنمان را 
یک ساعت جلو کشیده اند 
خیلی وقت است 
برای یک گریه ی سیر 
آماده ام !!!

مى بارمت
ميان شعرهايى
که از گذر خاطراتت
خيس باران اند.
ترديد نکن
براى ماندن.
من پاى ,,رسوايى,, اين عشق
تا پاى ,,جان ,,
ايستاده ام !!

حیف است 
یکرنگی زمستان را
به صد رنگی بهار 
بفروشم .
در دیار سپید برفی
به انتظار توام .
اگردلتنگم شدی....
کمی از دستهای هفت رنگت را
بفرست برای من 
تا پل عبور من از 
یکرنگی زمستان باشد !!!

سکوت می کنم
و تو باز
بر درخت تنهایی ام
آویزان
قار قار می کنی .
راستی .....
عمر کلاغ چند سال است ؟؟
چقدر فراموشکار شده ام
میان خاطرات سگی
زندگى .
یک نفر به من پاک کن 
عیدی بدهد 
خسته ام از ''مشق بودنت ''.

سال را تحویل دادم 
و نامش شد '' گذشته ''.
از تو چه پنهان
امسال هم
تکلیفم با لحظه هایی
که آغشته به توست
روشن نیست .
شعاع تابیدنت
روزگارم را
روشن نمی کند .
تاراج میکنی رویاهایم را
و من مچاله میشوم 
در ترازوی ''بودن ''و 
'' نبودنت '' ......

مشق می گیرم از دریا
نوش میکنم
جرعه جرعه
بی پروایی موج را
تا اوج لغزشش
به تمنای ساحل .
چه بیتابانه تن می سپارند
عریان ، به نجوای عشق .
که آسمان عاشقی
بی انتهاست .......