شعری از خانم پروانه امینی

ارائه مطالب در مورد هر موضوعي

تبلیغات در سایت ما
تبلیغات در سایت ما تبلیغات در سایت ما

تبلیغات سایت

13 فروردین ، روز طبیعت

سیزده فروردین؛ روز طبیعت، روز پایان دوره جشن های نوروزی است. در این روز مردم بنابر یک سنت فرهنگی از خانه ها بیرون و به دشت و صحرا و باغ می روند تا آخرین روز عید را در طبیعت و در کنار سبزه و گیاه و آب روان چشمه ها و جویبارها به شادی و خوشی بگذرانند.


بیرون رفتن از خانه درروز سیزدهم فروردین و آن روز را بـه شـادی و تفـریـح گذراندن از رسوم دیـریـن ایـرانـی اسـت. در اساطیر ایرانی عمر جهان هستـی ۱۲ هـزار سال است و عدد ۱۲ كه از بروج دوازده گانـه گرفته شده است و پـس از دوازده هـزار سـال عمر جهان بسته می شود و انسان هایی كه در جهان هستی وظیفه آنها جنگ در برابر اهریمـن است، پس از دوازده هزار سال بر اهریمـن پیروز می شوند. از آن پس دیگر جهان مادی وجود نخواهد داشت و آدمیان به جایگاه ابدی خویش بـه عـالـم مینو باز می گردند.

با دانستن این موضوع می توان گفت كه اولین دوازده روز جشن زایش انسان گویا تمثیـلـی از ۱۲ هزار سال زندگی انسـان هـاسـت و از روز سیزدهم تمثیلی از هزاره سیـزدهـم مـی تواند باشد كه آغاز رهایـش از جهـان مـادی است و از این رو روز سیزدهم می توانـد روز بـازگشـت ارواح مـینـو و روز بـزرگ رامـش كیهانی باشد.

روزهای ماه در ایران قدیم نامی ویژه داشت و هر یك متعلق به ایزدی بود و روز سیزدهـم متعلق به ایزد تیر یا "تیشتر" ی بود كـه ایزد باران است .

برای این كه این ایزد پیروز باشد لازم بود كه همه مردمان در نماز از او نام برنـد و از او طلب باران كنند. همچنین خـوردن غـذای روز در دشـت و صحـرا نشانه همین فدیه گوسفند بریان اسـت كـه در اوستا آمده و افكندن سبزه های تازه دمیده نوروزی به آب روان جویبارها از كارهـایـی است كه در این روز انجام می دادند.

هم اكنون نیز در این روز كه روز طبیعــت نام گرفته است ، مردم بنا بر سنت فرهنگی خود همراه دوستان و خـویشاوندانشان از خــانه خارج می شوند و به دشت و طبیعت می روند تا آخرین روز عیـد را بــه شــادی و تفــریح بگذرانند.

دراین روز معمولا مردم برای ناهـار آش مـی پزند و معتقدند كه باید در خارج از خانـه این غذا تهیه شود و همراه آن نیز باقالاپلو، سبزی پلو یا ماهی می خورند. همچنین خوردن آجیل ، كاهو با سركه انگبیـن عصرانه بیشتر مردم است. نزدیك غروب نیز پیش از ترك كـردن طبـیعـت هر خانواده ای سبزه ای را كه پیش از نوروز سبز كرده است به نشانه بركات و فروانی در آب می اندازند و سپس به خانه باز میگردند.


نوشتار خُرد پیرامون شیعه

ایام فاطمیه

ایام فاطمیه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

ایام فاطمیه یا ایام شهادت فاطمه زهرا(س) شامل ۲۰ روز از ماه‌های جمادی‌الاول و جمادی الثانی است که شیعیان به عزاداری برای فاطمه(س) دختر پیامبر مسلمانان می‌پردازند.[۱]

مراسم فاطمیه - تهران (شهرقدس)

محتویات

تاریخ ایام فاطمیه

شیعیان پیرامون تاریخ درگذشت فاطمه(س) دو روایت متفاوت شامل هفتاد و پنج روز بعد از درگذشت محمد(ص) و دیگری نود و پنج روز را مورد وثوق می‌دانند.از آنجا که درگذشت محمد (ص) در در بیست و هشتم صفر بوده‌است به روایت هفتاد و پنج روز، در مورخ سیزدهم تا پانزدهم جمادی الأوّل را «فاطمیه اول» می‌دانند. بنا به روایت نود و پنج روز، تاریخ شهادت فاطمه(س) را در سوم تا پنجم جمادی الثانی دانسته و آنرا «فاطمیه دوم» می‌نامند.

در فرهنگ عامه، به دهه دوم جمادی الاول، از دهم تا بیستم آن ماه که بر اساس روایت ۷۵ روز شهادت فاطمه(س) در میان آن روزها واقع شده‌است، «دهه اول فاطمیه» و به دهه اول جمادی الثانی، از اول تا دهم جمادی الثانی که بنا به روایت ۹۵ روز، شهادت فاطمه(س) در میان این روزها اتفاق افتاده «دهه دوم فاطمیه» می‌گویند.

در فرهنگ عامه شیعیان عراق به جای دو دهه سه دهه برگزار می‌شود، که «دهه اول فاطمیه» ۴۰ روز بعد از درگذشت محمد(ص) می‌باشد، که مورخ هشتم ربیع الثانی است. البته این تقسیم بندی در شهرهایی مانند قم و تهران نیز وجود دارد.